Η σημερινή ανάρτηση δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο και ξεκάθαρο προσανατολισμό. Απλά νιώθω ότι παρότι μου αρέσουν και διαβάζω αρκετά δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γράψω για manga και ευρωπαϊκά κόμικς σε αυτό το blog. Οπότε είπα να γράψω κάποια λόγια για μερικά που αξίζει να ανακαλύψει κάποιος.
Στα manga επειδή είναι "δέσμευση" ποια σειρά θα ακολουθείς έχω διαλέξει 5 από τις αγαπημένες μου σειρές ever ενώ στα ευρωπαϊκά απέφυγα τα "κλασσικά" και περιορίστηκα στην σχετικά πρόσφατη παραγωγή και σε αυτοτελή graphic novels.
MANGA:
BAREFOOT GEN - Keiji Nakazawa
O Nakazawa γνωρίζει ότι οι προσωπικές του εμπειρίες από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα συνθέτουν μια τόσο δυνατή ιστορία που δεν χρειάζεται να καταφύγει σε πολύπλοκα αφηγηματικά κόλπα. Είναι ένα manga που φαίνεται απλό αλλά καταφέρνει να είναι τόσο άμεσο και να χαράσσεται στη μνήμη του αναγνώστη. Αυτός είναι ο σκοπός του, να πεί την αλήθεια και η αλήθεια αυτή να μην ξεχαστεί. Αλλά δεν μένει μόνο στην καταστροφή καθώς το κύριο θέμα του είναι και πώς συνεχίζεται η ζωή μετά απο αυτή. Ο Spiegelman έχει παραδεχτεί την επιρροή του όταν δημιουργούσε το Maus. 4 τόμοι (τους υπόλοιπους τους έκανε εκ των υστέρων και δεν είναι αντίστοιχης ποιότητας).
BUDDHA - Osamu Tezuka
Ο "Θεός Των Manga" δε νομίζω ότι χρειάζεται πλεον εισαγωγή. Χάρη στις εκδοτικές προσπάθειες των τελευταίων χρόνων έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε το έργο του μεγάλου αυτού δασκάλου των κόμικς (το εύρος βέβαια της δουλειάς του είναι ασύλληπτο και υπάρχουν ακόμη πολλά καλά κόμικς του που πρέπει να μεταφραστούν). Απο όσα έχουμε μέχρι τώρα στην διάθεσή μας στην αγγλική γλώσσα αγαπημένο μου είναι το Buddha. Η ιστορία του Siddharta Gautama δοσμένη με πάρα πολλές ελευθερίες και έντονη τη φωνή του δημιουργού. Χαρακτηριστικό έργο του Tezuka που συμπυκνώνει όλα όσα θαυμάζουμε για αυτόν. Μόλις το τελείωσα εκτίμησα την διδασκαλία του Βούδα και κοίταξα να την ψάξω παραπάνω, αλλά αποφάσισα να λατρεύω για Θεό τον Osamu. 8 τόμοι, αριστούργημα.
AKIRA - Katsuhiro Otomo
Το Akira είναι το πλέον διάσημο manga και δεν έχει ανάγκη απο διαφήμιση αλλά όταν έκανα αυτή τη λίστα με αγαπημένα manga δεν άντεξα να το αφήσω απ' έξω. Μετά το σύνολο του έργου του Tezuka, ίσως είναι το πιο επιδραστικό manga. Όταν εμφανίστηκε στα 80's με ένα πιο ευρωπαϊκό sci fi αέρα και πιο ρεαλιστικό σχεδιασμό έκανε τεράστια αίσθηση και η ποπ κουλτούρα"κλέβει" ιδέες από αυτό μέχρι σήμερα. Πειράματα της κυβέρνησης, έφηβοι με τηλεκινητικές δυνάμεις, ναρκωτικά, η σχέση δυο φίλων και το Νέο Τόκυο να καταστρέφεται (δυο τρείς φορές). Δυστυχώς ο Otomo δεν έκανε άλλο κομικ έκτοτε. 6 "χοντροί" τόμοι (αν θές να πάρεις μια ιδέα χωρίς να ξοδέψεις πολλά μπορείς να αγοράσεις το εξίσου καλό και με παρόμοια θεματολογία Domu του ίδιου δημιουργού).
VAGABOND - Takehiko Inoue
Λατρεμένη υπερεπική σειρά για τον θρύλο του σπαθιού Miyamoto Musashi. Δεν έχω λόγια για το πόσο υπέροχο είναι οπτικά αυτό το κόμικ και πόσο άψογοι είναι οι ρυθμοί storytelling που έχει. Ξεχωρίζει απο άλλα samurai manga για την προσεγμένη απεικόνιση της εποχής και τον ρεαλισμό του. Από τα πιο φιλόδοξα έργα που έχω συναντήσει, με τον Takehiko Innoue να δίνει ένταση, έμφαση και προσοχή σε κάθε λεπτό της ιστορίας του. Η "αργή" εξέλιξη της ιστορίας βέβαια μετατρέπεται σε κάποιο σημείο (κάπου μετά τους 20 πρώτους τόμους) απο το μεγάλο πλεονέκτημα στο μειονέκτημα του κόμικ αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί έχεις να ζήσεις απίθανες στιγμές. 33 τόμοι είναι μέχρι στιγμής (και δεν δείχνει να πλησιάζει το τέλος) αλλά μπορείς να αρχίσεις με τους συνοπτικούς τόμους της VizBig που συμφέρουν οικονομικά.
20th CENTURY BOYS - Naoki Urasawa
Έχω αναφέρει πολλές φορές στο blog την αγάπη μου για τα κόμικς του Naoki Urasawa. Τον θεωρώ εξαιρετικά ταλαντούχο, master of suspense, ένα σύγχρονο Hitchcock. Με τα δαιδαλώδη σενάρια του και τις συνεχείς ανατροπές σου κρατάει πάντα αμείωτο το ενδιαφέρον σου. Επειδή έχω ήδη βάλλει το 20th CB δύο φορές καλύτερο κομικ της χρονιάς (1,2), αρχικά σκέφτηκα να γράψω εδώ για κάποιο άλλο κομικ του. Και το Pluto και το Monster είναι και τα δύο εξαιρετικά. Αλλά πως να το κάνουμε, το scope του 20th Century Boys το τοποθετεί ένα κλίκ παραπάνω. Όσα λιγότερα ξέρεις για την υπόθεση τόσο καλύτερα. Αρκεί να ξέρεις ότι είναι ένα κομικ που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις. Η αμερικάνικη έκδοση βρίσκεται στον τόμο 18, ολοκληρώνεται στους 24 (22 & 2 τόμοι 21 Century Boys).
Manga που θέλω να περισσότερο να ξαναδημοσιευτεί: Sanctuary των Sho Fumimura και Ryoichi Ikegami. Έχω διαβάσει τον πρώτο τόμο, ήταν υπέροχος και με καταπληκτικό premise. Έχω ακούσει ότι αξίζει και στην εξέλιξή του, δεν θέλω να το αδικήσω διαβάζοντας το απο scanlations.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ:
ETHEL & ERNEST - Raymond Briggs
Καθαρά βρετανική δημιουργία από έναν ιδιαίτερο και αγαπημένο μου καλλιτέχνη. O Raymond Briggs είναι κυρίως διάσημος στην Αγγλία για τα παιδικά βιβλία και τις εικονογραφήσεις του, αλλά τα ελάχιστα "ενήλικα" κόμικς που έχει κάνει είναι υπέροχα. Καλύτερο όλων αυτό το βιβλίο - love letter προς τους γονείς του. Με μεγάλη αγάπη και προσοχή ο Briggs καταγράφει τις προσωπικότητες των δύο αυτών ανθρώπων καθώς και την μεταξύ τους σχέση καθώς περνάνε τα χρόνια. Ταυτόχρονα σου περνάει πανέξυπνα μέσα απο λεπτομέρεις και την αίσθηση κάθε εποχής. Συναισθηματικά φορτισμένο και συγκινητικό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
GET A LIFE - Philippe Dupuy and Charles Berberian
Ο Monsieur Jean είναι μια πολύ επιτυχημένη (εμπορικά και καλλιτεχνικά) σειρά albums στη Γαλλία. Δημιούργημα της αρμονικής συνεργασίας των Dupuy - Berberian (και οι δύο γράφουν μαζί το σενάριο αλλά μαζί κάνουν και τα σκίτσα), το κόμικ πραγματεύεται καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες του πρωταγωνιστή ο οποίος μεγαλώνει σε κανονικό χρόνο ανάμεσα σε κάθε έκδοση. To Get A Life μαζεύει τους πρώτους τρείς τόμους της σειράς. Κάποιες από τις επόμενες ιστορίες με τον Jean 30άρη πλέον οικογενειάρχη δημοσιεύτηκαν στην ανθολογία της Drawn & Quarterly αλλά δυστυχώς δεν μαζεύτηκαν ποτέ σε τόμο.
EPILEPTIC - David B.
Η L'Association ήταν η εταιρία που "έφερε" τις επιρροές από την άνθηση των εναλλακτικών αμερικάνικων κόμικς στην γαλλική σκηνή και δημιούργησε κάτι νέο και πρωτοπόρο. Το Epileptic στέκει ώς το σπουδαιότερο κόμικ της μέχρι σήμερα. Ένα αυτοβιογραφικό graphic novel που εστιάζει στον επιληπτικό αδερφό του συγγραφέα και στην προσπάθεια (και τελικά αδυναμία) όλης της οικογένειας να ανταπεξέλθει σε αυτή την αρρώστια. Βαρύ, ψυχοπλακωτικό και τα εφιαλτικά σχέδια του David B. δεν βοηθάνε την κατάσταση. To Persepolis γνώρισε την μεγάλη εμπορική επιτυχία απο την L'Association (και την άξιζε) αλλά είχε επηρρεαστεί πρώτα απο εδώ καθώς η Satrapi είχε μαθητεύσει πλάι στον David B.
PYONGYANG - Guy Delisle
Όλα τα ταξιδιωτικά κόμικς του Delisle (Shenzhen, Burma Chronicles) έχουν ενδιαφέρον αλλά το Pyongyang για την απομονωμένη Β. Κορέα ξεχωρίζει. Ο συγγραφέας είχε βρεθεί εκεί με σκοπό να εργαστεί στην παραγωγή κινουμένων σχεδίων και αποφάσισε να καταγράψει τις εμπειρίες του. Με πολύ απλό τρόπο και χωρίς τις συνήθεις προκαταλήψεις μεταφέρει τις εντυπώσεις του από τον τόπο και τους ανθρώπους που συνάντησε εκεί. "Τίμια" προσέγγιση, μπορεί να σου θυμίσει λίγο Joe Sacco αλλά στο πιο ανάλαφρο και ευκολοδιάβαστο. Τώρα και με θανάτο του Kim Jong-il είναι και επίκαιρο.
NOTES FOR A WAR STORY - Gipi
Όταν είχαν πέσει στα χέρια μου τα δύο graphic novels του Ιταλού cartoonist Gipi (αυτό και το Garage Band) ήταν μια αποκάλυψη. Συγκλονιστικό σχεδιαστικό στύλ, υπέροχη "σκηνοθεσία" και ρυθμοί. Και τα δύο είναι για νεανικές παρέες αγοριών και την δυναμική των μελών τους (στο ένα φτιάχνουν συγκρότημα, στο άλλο επιβιώνουν σε μια εμπόλεμη περιοχή). Ο Gipi χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία από την εφηβεία του και τα κομικς διασχίζουν μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και το fiction. Οριακά προτιμώ το βραβευμένο και στην Angouleme "Notes for a war story" επειδή έχει πιο καλά δομημένο σενάριο. Δημιουργός που με έχει κερδίσει. More Gipi comics, please.
Ευρωπαϊκό που θέλω να περισσότερο να ξαναδημοσιευτεί: Κάποια όμορφη έκδοση που να μαζεύει μικρές ιστορίες του Moebius. Σαν την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει η Epic στα 80s (πλέον όλα out of print). Έλεος, ο άνθρωπος είναι ζωντανός θρύλος στην Γαλλία και στα αγγλικά δεν μπορείς να βρείς σχεδόν τίποτα δικό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου